لعل

اولین باری که به نمایشگاه قرآن رفتم خیلی کوچک بودم، همان زمانی بود که نمایشگاه در کانون پرورش فکری برگزار می شد. نمایشگاه نه فقط برای من که برای همه اعضای خانواده ام جذاب بود. یادم هست نرم افزاری آیات قرآن درباره بهشت و دوزخ را به صورت انیمیشن کار کرده بود که باعث شد تا من برای همه تعریف کنم که چه دیده ام. حالا سال ها از آن نمایشگاه کوچک و تازه تأسیس می گذرد. حالا نمایشگاه در فضای بزرگ مصلی برگزار می شود.الان آن انیمیشن در برابر بخش رسانه های دیجیتال نمایشگاه قطره ای است در برابر اقیانوس. اما آدم هایی هم که به دیدار نمایشگاه می آیند عوض شده اند. این را می شود در یک مقایسه با سال گذشته فهمید. اگرچه فضای نمایشگاه هنوز هم معطر است به رایحه روح انگیز قرآن اما همه بیشتر به فکر خرید افتاده اند. بخش حجاب و عفاف از زیر زمین سال پیش آمده و همسایه دیوار به دیواربخش دیجیتال و نشر مکتوب شده. مانکن ها جلوی چشم روحانیون گرامی چند ساعتی برهنه اند تا شاید چادر قجر و بحرینی یا شاید هم نرگس سرشان شود!!خانم ها با رعایت یا بی رعایت جلوی چشم بقیه روسری های رنگارنگ و چادرهای مختلف را تست می کنند. و آن وقت تلویزیون هم مدام تأکید می کند که استقبال مردم نسبت به سال قبل این قدر رشد داشته. راستی نمایشگاه برای دل مردمی که می خواهند چند ساعتی از قیمت مرغ و گوشت فارغ شوند چه کرده است؟